بررسی اثر سیاست های انتقال دانش و استراتژی های سرمایه گذاری در نوآوری در طول زنجیره تامین بر عملکرد سازمان با استفاده از رویکرد پویایی سیستم ها

در بازارهای پویایی کنونی به دلیل قدرت بالای رقبا و محیط غیرقابل پیش بینی دیگر سازمان ها به تنهایی قادر به تولید و توسعه محصولات جدید موفق در بازار نبوده و در نتیجه توجه بیشتری به همکاری با شرکای خود خصوصا در زنجیره تامین به منظور هم افزایی در راستای رسیدن به اهداف مشترک دارند. اما به منظور اجرای موفقیت فعالیت های نوآوری، مدیریت سازمان ها باید درباره چگونگی تامین و تخصیص منابع مالی و دانش مورد نیاز برای نوآوری تصمیم گیری کند. این تصمیمات مدیریت، بر اساس خطوط هادی و قواعد کلی حاکم بر تصمیمات یعنی سیاست های سازمانی اتخاذ می گردند. بدین معنی که سیاست های سازمان درباره چگونگی تامین تخصیص منابع به انواع فعالیت های نوآوری داخلی و همچنین چگونگی مشارکت و استفاده از منابع خارجی به منظور سرمایه گذاری در فعالیت های نوآوری و خلق مشترک دانش بر تصمیمات و در نتیجه عملکرد سازمان تاثیرگذار است. اما این تصمیمات و سیاست ها ایستا نبوده و برای کسب مزیت رقابتی پایدار، سازمان و شرکای آن باید بطور مستمر تصمیمات پیشین را در مورد تخصیص منابع به منظور عکس العمل مناسب به تغییرات بازنگری کنند و این فرآیند تصمیم گیری پویا نمی تواند از طریق نگرش ایستای موجود در ادبیات نوآوری و زنجیره تامین مهیا شود. بدین منظور هدف این مطالعه بررسی و شبیه سازی اثر سیاست های مختلف سرمایه گذاری در فعالیت های داخلی و خارجی نوآوری به منظور مطالعه رفتار پویای سیستم و انتخاب مناسب ترین سیاست ها است. پس از بیان مسئله و انتخاب رویکرد پویایی سیستمی به عنوان رویکردی مناسب، نمودار علی – معلولی به منظور کشف حلقه ها و ارتباط علی میان متغیرهای تاثیرگذار سیستم همچون انباشت های دانش و سود، و محصولات نوآور، عوامل درون زا، شکاف عملکرد و سیاست های سازمانی، عوامل رقابتی برون زا، عامل زمان و رفتار سرمایه گذاری سازمان ها ایجاد شده و بعد از طراحی نمودار جریان و فرمول بندی متغیرها، رفتار سیستم تحت سناریوهای مختلف تحلیل و اثر سیاست های مختلف بررسی شده است. همچنین از تحلیل تم برای استخراج نقشه ها و داده های ذهنی مدیران سازمان مورد مطالعه به منظور دست یابی به نمودار علی – معلولی نهایی وکاربردی ساختن نتایج مطالعه استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان می دهد، اعمال سیاست تخصیص منابع به فعالیت های داخلی و خارجی نوآوری بر اساس شکاف عملکرد مناسب ترین سیاست تخصیص منابع به انواع فعالیت های نوآوری است و سه دسته از متغیرها یعنی عوامل برون زای رقابتی، گذشت زمان و شکاف عملکرد متغیرهایی هستند که بر رفتار سرمایه گذاری سازمان ها موثرند. همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد سازمان ها برای جلوگیری از منسوخ شدن انباشت های دانش و توانایی خود برای شناخت فرصت های محیطی باید مکانیزم های مشخصی همچون تخصیص منابع بر اساس شکاف عملکرد را برای تخصیص منابع بین فعالیت های داخلی تحقیق و توسعه و همچنین فعالیت های خلق مشترک دانش با شرکای خارجی اتخاذ کنند.